Paulusreis 2014

Van 23 april tot 4 mei 2014 vond de 13-daagse reis ‘Paulus in Turkije’ plaats. Hieronder een uitgebreid verslag van Hugo Meijer.

Na een grondige voorbereiding, twee voorlichtingsavonden en een Turkse
maaltijd in de Ruïnekerk gingen  tweeënveertig mensen op woensdag 23 april
Paulus achterna. Het vliegtuig naar Istanbul vertrok te laat, de douane
daar was ondanks de defecte ICT wel erg nauwgezet bezig, en de Turken vierden feest (Onafhankelijkheidsdag en Kinderdag). Resultaat: wel duizend
wachtenden voor u. De helft miste dus het vliegtuig naar Izmir. Maar niet
getreurd: zij die achterbleven gingen lekker uit eten en de snellere jongens
en meisjes werden deskundig opgevangen door onze eminente gids Hassan. Zij gingen aan het bier.
De volgende weken hebben wij niet alleen veel over Paulus gehoord, maar ook gezien in wat voor een wereld hij leefde.

Onze uitvalsbasis was de eerste dagen hotel Panorama Hill in Kusadasi, met een zwembad en weergaloos uitzicht op de Aegeïsche Zee.
Wij zagen achtereenvolgens de ruïnes van Efeze,  Prienne, Didyma en Milete, eertijds Grieks-Romeinse steden die Paulus bezocht heeft.

Paulus streefde naar opheffing van het onderscheid tussen Joodse en andere christenen, wat hem niet door iedereen in dank werd afgenomen. Voor hem was er geen onderscheid tussen jood en niet-jood, en ook niet tussen man en vrouw.
De Grieken en anderen hoefden dus van hem niet joods te worden voor zij christen werden. Het ging hem om de geest, niet om de letter.
De ruïnes van tempels, theaters en andere vaak indrukwekkende gebouwen lieten ons beleven in wat voor een wereld Paulus rondliep.

In Efeze werden we voor het eerst geconfronteerd met Turkse verkooptechnieken. Kleedjes, tasjes, sjaaltjes, valse oude munten, enzovoorts.
De zaterdag daarop bezochten we  de ruïnes van  Aphrodisias (schitterende
stadspoort en een  groot stadion) en Laodicea om daarna terecht te komen in
een fraai ouderwets gezellig familiehotel. Een groot aantal van ons dook
meteen het zwembad in. Het gezamenlijk diner buiten zorgde voor een
uitermate gezellige stemming, die nog versterkt werd door het uitzicht op de
mooie kalksteenformaties. Volgende dag brachten we in navolging van Paulus
een bezoek aan de thermale baden van Hieropolis /Pamukkale.  Het warme bad maakte ons (zoals u ongetwijfeld al opgemerkt heeft) twaalf jaar jonger.
Na een prachtige tocht door dat prachtige, steenachtige verlaten Turkse
berglandschap, waar onze chauffeur keer op keer zijn grote deskundigheid in
het bochtenwerk bewees, bereikten we de uitgestrekte miljoenenstad Antalya,
om uit te rusten aan de kusten van de Aegeïsche Zee.
Het reusachtige Sealife Hotel deed ondanks zijn luxe uitstraling toch een beetje denken aan Alcatraz, met zijn galerijen langs een enorme vide.

Velen van ons bezochten de volgende dagen de watervallen van Manavgat, het prachtige interessante museum en de schilderachtige binnenstad  met zijn fraaie oude huizen, de haven waar Paulus geland is en toeristische stalletjes. Velen van ons scoorden er kleedjes. Zondagavond herdachten wij Paulus

‘s Ochtends vijf uur werden we gewekt door de muezzins van de stad die ons luid vanaf hun minaretten toegalmden dat er maar één God is.
Antalya zelf is net als de andere Turkse steden die wij zagen heel groot, heel vol en heel nieuw. Het enige ouderwetse wat je naast de beschermde kleine binnenstad tegenkomt zijn de enorme moskeeën. Alle andere herinneringen aan het oude Turkije verdwijnen in rap tempo.

De volgende dag bezochten we nog de opgravingen van een antieke stad, Perge, waar Paulus ook was. Na een lange tocht door een ruig, bergachtig gebied kwamen we tegen de avond aan in Yalvac, het oude Antiochia, waar Paulus ooit de stad is uitgezet wegens herrie met de plaatselijke synagoge, Om ons beter voor te kunnen stellen hoe het reizen in die dagen ging wandelden we langs een oude weg, de Paulustrail, door een schitterend mooi heuvelachtig landschap, dat langs een oud aquaduct loopt.
Het was juist hier, in die afgelegen arcadische heuvels, waar de tijd stil
had gestaan, een heel mooi moment dat  Engele een brief van Paulus voorlas.
Dat aquaduct was trouwens een technisch hoogstandje: over een afstand van 18 kilometer was er slechts 1 meter verval! Die oude jongens konden er wat van!
De ruïnes van Antiochie waren de laatste Griekse ruïnes die we zouden zien. We zagen er nog resten van een reusachtige oude basiliek, die gewijd was aan Paulus, en zongen er enkele liederen.

De volgende dagen reisden we via Konya waar we de beroemde Mevlanamoskee bezochten, naar Cappadocië, waar Paulus ook
actief was. Door een foutje van het reisbureau moesten we uitwijken naar het
Hilton in het verder afgelegen Kayseri: de Cappadocische hotels zaten vol.
Het Hilton was chique en gezellig, maar het scheelde wel uren reizen.

In de landstreek Cappadocië woonden in de eerste eeuwen van de jaartelling veel Christenen, die hele steden en kerken uit de plaatselijke tufsteen hakten.
Een uniek gebied, met name door de eigenaardige kegelvormige
tufsteenformaties, van boven beschermd door basaltblokken. De Zwarte Kerk
van Goreme, uitgehouwen in de tufsteen en prachtig beschilderd hoort volgens enkele kenners onder ons tot de mooiste bouwwerken die we zagen. We besloten de dag met een herdenking van de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog; enkelen van ons vertelden hun persoonlijke herinneringen aan deze vreselijke tijd. We beëindigden de avond op rituele wijze met brood en wijn.
De volgende dag vlogen we via Kayseri en Istanbul terug naar huis. Een
probleemloze terugreis.

De Paulusreis was zeer succesvol, de sfeer was bijzonder prettig en dank zij Engele begrijpen we de Brieven van Paulus beter.